Telenowele latynoamerykańskie, które oglądała cała Polska. Subiektywny przegląd

Uwaga! Spojlery!

Dziś post, którego nie tak łatwo można było się spodziewać. Był taki czas kiedy królowały u nas seriale latynoamerykańskie – popularnie nazywane brazylijskimi tasiemcami, choć z Brazylią to one nie miały zazwyczaj nic wspólnego oprócz położenia geograficznego. Z Brazylią kojarzyć można przede wszystkim Niewolnicę Izaurę (1976), Po prostu miłość (1997) lub Z głową w chmurach (1999). Najpopularniejsze telenowele wywodzą się jednak z innych krajów Ameryki Łacińskiej takich jak Argentyna, Peru i Wenezuela oraz Meksyk w Ameryce Północnej. Przed odbiornikami zasiadały nieraz całe rodziny, a wśród ludzi krążą opowieści o wymarłych ulicach kiedy to wszyscy spotykali się u sąsiada, który jako jedyny w dzielnicy miał telewizor. To był rok 1985 i czasy Niewolnicy Izaury. Prawdziwy wysyp tego typu produkcji miał jednak miejsce w latach 90, w roku 2000 i 2001. Tak było przez kolejnych parę lat. W miarę jak coraz popularniejsze stawały się seriale amerykańskie i słabło zainteresowanie telenowelą, kolejne stacje rezygnowały z emisji aż w końcu stały się one punktem programu telewizyjnego kanału Romantica (wtedy poświęconego głównie serialom z Ameryki Południowej). Inne stacje po latach wznawiały emitowanie odcinków w ramach sentymentalnej powtórki, ale były to już godziny poranne lub południowe a więc takie, w których najczęściej przebywamy w pracy lub w szkole. A warto dodać, że najpopularniejsze telenowele miały dwie dekady temu świetny czas antenowy – czyli wieczór. Dziś możemy zaobserwować inne zjawisko – popularność tureckich telenowel (Zraniona miłość, Elif czy Cena miłości). Kolejne produkcje wyrastają jak grzyby po deszczu i zawojowały ramówkę.

Nie ukrywam, że nie widziałam kilku z poniższych tytułów telenowel, a kilka obejrzałam dawno temu i nie pamiętam ich już tak dobrze. Doskonale jednak pamiętam babcię i niektóre koleżanki, które wymieniały się spostrzeżeniami na temat kolejnych obejrzanych odcinków. Doceniam starania twórców w budowaniu dramaturgii. Nie ulega wątpliwości fakt, że najciekawsze były zawsze czarne charaktery, którymi dodatkowo przeważnie (ale nie zawsze) były kobiety. Ja naprawdę zdaję sobie sprawę, że seriale nie muszą być realistyczne, ale takich antagonistów nie znajdziemy w żadnej innej produkcji, przysięgam. A najciekawsze jest to, że wszystkie złe czyny wynikają najczęściej z chęci zatrzymania przy sobie mężczyzny, który już nie kocha albo działanie na zasadzie „jeżeli ja nie mogę go mieć to nie będzie go miała żadna inna”. I tak podziwiamy na ekranie symulowanie choroby psychicznej lub kalectwa i wywoływanie litości, próbę zabójstwa nowej ukochanej mężczyzny, próby otrucia, próbę zabójstwa ukochanego, aranżowanie wypadku by obwinić nową dziewczynę mężczyzny, symulowanie ciąży, próbę podpalenia, nasłanie zabójcy, uprowadzenie rywalki lub jej dziecka i udawanie, że to jej własne (potwierdzone info), a nawet sfingowanie własnej śmierci. Nie wiem czy o czymś zapomniałam. Tak czy inaczej rozrywka widza zawsze leży po stronie głównego czarnego charakteru kierowanego obsesyjną i zabójczą miłością. Aż do przesady.

Jako, że akcja telenowel toczy się w zupełnie w innych niż polskie realiach, częstym zjawiskiem jest podział bohaterów na biednych i bogatych. Ci biedni zazwyczaj są bardzo dobrzy, pokorni i pracują jako służba. Ci bogaci najczęściej utożsamiani są z tym, co złe i zepsute (ewentualnie czasami bogacz zmienia się z zimnego drania w kochającego faceta). Ogromne rezydencje kontrastują tu z ubogimi mieszkankami, a fartuszki służących z bogatymi strojami ich pracodawczyń. No i te niesamowite zbiegi okoliczności kiedy na jaw wychodzi, że biedna dziewczyna jest tak naprawdę nieślubną córką bogacza, u którego służy gdyż ten miał za młodu romans ze swoją służącą, a jej matką. Mezalians to chyba jeden z ulubionych tematów twórców telenowel.

Napisałam prawdę i tylko prawdę i absolutnie nie umniejszam znaczenia tych seriali.  W latach 90 to właśnie one wiodły prym i niektóre były popularniejsze nawet od amerykańskich produkcji Asy z klasy (1999-2001) czy Jezioro marzeń (1998-2003). Telenowele mają swoich oddanych wielbicieli. Świadczą o tym fora tematyczne, ogromne ilości odcinków do obejrzenia online na You Tube, blogi i zloty fanów. I pewnie coś musi być w tym, że lubimy od czasu do czasu obejrzeć historię miłosną, kibicować kiedy są przeszkody na drodze bohaterów i cieszyć się, że wszystko kończy się dobrze, a ci źli dostają to, na co zasługują. I to wszystko przez bite (około) 100-200 odcinków, z reguły zakończonych ślubem pary i pomyślnym rozwiązaniem wątków pobocznych. Jestem przekonana, że na tej liście brakuje sporo tytułów, ale wydaje mi się że poniższe seriale zasłużyły na to, by zająć miejsce w tej sentymentalnej podróży.

Fiorella (Pobre Diabla 2000-2001) telenowela peruwiańska. Miłość między macochą, a pasierbem? Czemu nie – zwłaszcza, że macocha jest piękną młodą kobietą, a pasierb jej rówieśnikiem. Fiorella Morelli Flores (później de Mejía Guzmán) zagrana przez gwiazdę telenowel Angie Cepeda to mieszkanka biednej dzielnicy Limy. Nie zdaje sobie sprawy, że już za chwilę pozna miłość – o wiele starszego od niej bogatego Andrésa Mejía Guzmán Seniora. Nie wie, że Andrés dowiedziawszy się o śmiertelnej chorobie postanawia rozkochać ją w sobie i poślubić gdyż zostały mu najdłużej trzy miesiące życia. Niczego nieświadoma Fiorella poślubia mężczyznę i udaje się w podróż poślubną marzeń gdzie Andrés rozpieszcza ją na wszystkie sposoby,kupuje strojne kreacje i zabiera do różnych pięknych miejsc. Gdy państwo młodzi wracają z miesiąca miodowego, Andrés umiera na schodach przy wejściu do własnego domu. Fiorella jak nietrudno przewidzieć załamuje się i rozpacza, ale ma jednocześnie nadzieję, że otrzyma spadek po zmarłym mężu (w domu zbiera się cała rodzina). Nie jest to jednak takie proste jak się wydawało gdyż testament stwierdza, że jego żona musi spełnić warunek – wprowadzić się do dużej rodzinnej rezydencji na przynajmniej rok. Do tego ma zamieszkać pod jednym dachem z jego nieślubnym synem, młodym Andrésem Mejía Guzmán Juniorem (Salvador del Solar). Rodzina zmarłego z pewnością nie jest zadowolona z nowej sytuacji i nie szczędzi młodej wdowie przykrości. Nieoczekiwanie dla wielu, początkowa rywalizacja Fiorelli i Andrésa przeradza się w fascynację, a później miłość. Ale nie będzie to związek usłany różami i młodzi wiele wycierpią zanim staną na ślubnym kobiercu.

Głównym (choć niejedynym) czarnym charakterem w serialu Fiorella jest Rebeca Montenegro (Vanessa Saba) – piękna i niezależna kobieta, która staje się największym wrogiem Fiorelli i zdolna jest do wszystkiego. Jak w wielu przypadkach tłumaczeń telenowel, w Polsce nazywana jest przeważnie imieniem głównej bohaterki. I tak też się stało w tym przypadku. Oryginalny tytuł to Pobre Diabla co można przetłumaczyć jako „Biedną diablicę”. Tytułowy utwór otwierający każdy odcinek jest śpiewany przez Maritzę Rodriguez. Telenowela liczy 180 epizodów.

Esmeralda (1997) Historia tej meksykańskiej telenoweli rozpoczyna się w trakcie burzy, kiedy to nocą rodzi się w tym samym czasie dwoje dzieci. W bogatej rodzinie na świat przychodzi dziewczynka, natomiast w ubogiej chacie chłopczyk, którego matka umiera tuż po porodzie. Obydwa porody przyjmuje stara kobieta imieniem Dominga. Kobieta stwierdza, że córeczka bogaczy urodziła się martwa. Ktoś podpowiada, by zamieniła dzieci, ponieważ pan Rodolfo od zawsze marzył o synu, a jego żona nie będzie mogła mieć już więcej potomstwa. Kobieta otrzymuje za to kolczyki ze szmaragdami. Po powrocie do chaty okazuje się, że dziewczynka jednak żyje, jednak ona ze strachu nie zdradza tego nikomu. Postanawia sama przygarnąć dziecko i nadaje jej imię Esmeralda, które oznacza szmaragd. Z czasem dociera do niej, że dziewczynka nie widzi. Chłopiec imieniem Jose Armando (Fernando Colunga) dorasta w bogatym domu i staje się przystojnym mężczyzną. Esmeralda (Leticia Caldero’n) zaś jest niezwykle piękną dziewczyną i chociaż jest niewidoma nie uskarża się na swój los . Niemały i negatywny wpływ na jej życie ma doktor Lucio Malaver (Salvador Pineda), który pewnego dnia ratuje Esmeraldę z pożaru. Niestety najchętniej traktowałby ją jak swoją własność i uzależnił od siebie. Dlatego też mimo, że dziewczyna rokuje na to, by kiedyś zacząć widzieć, on wmawia jej, że nigdy nie odzyska wzroku. Pewnego dnia zrządzenie losu sprawia, że Jose Armando poznaje Esmeraldę. Młodzi zakochują się w sobie niemal od razu i wspólnie wybierają się do stolicy, do przyjaciela chłopaka Alvaro, który jest cenionym okulistą. Ten mówi dziewczynie, że po operacji może całkowicie odzyskać wzrok. Nowa ukochana nie spodoba się matce narzeczonej mężczyzny, Fatimie (Laura Zapata). Ojciec również nie akceptuje związku syna z dziewczyną z biedoty. Plany potajemnego ślubu zapragnie także pokrzyżować Malaver, który na wieść o Jose Armando wpada we wściekłość. Uknuje paskudny plan, którego ofiarą stanie się Esmeralda. Miłość zakochanych zostanie wystawiona na wielką próbę.

W Polsce ta 137 odcinkowa telenowela była emitowana trzy razy (w latach 1998-1999, 2000 oraz ostatnio w 2017 i planowo ma być wyświetlana dalej w 2018). Esmeralda była tak popularnym serialem, że w 1999 roku nasz kraj odwiedziła odtwórczyni głównej roli – Leticia Caldero’n. Główny motyw muzyczny Esmeralda, który słyszymy w intro wykonuje Javier Rodriguez.

Paloma (Preciosa 1998) telenowela meksykańska. Paloma (a właściwie Preciosa – takie imię nosi główna bohaterka w oryginalnej wersji) grana przez Irán Castillo jest skromną, miłą młodą dziewczyną. Wraz ze swoim dziadkiem Don Tito, mieszka i pracuje w cyrku. Jej głównym zajęciem jest pielęgnacja zwierząt i opieka nad nimi, dziadek natomiast pracuje jako klaun. Matka dziewczyny, Estrelia była wspaniałą akrobatką. Paloma pragnie pójść w ślady rodzicielki i tak jak ona wykonywać tę profesję i brylować na cyrkowej arenie. Niestety, w wyniku skomplikowanego urazu nogi nastolatka kuleje przez co przezywana jest przez mniej życzliwych „kuternogą”. Dziewczyna zbiera pieniądze na operację, by móc spełnić marzenia i odzyskać sprawność. Gdy udaje się na konsultację do szpitala poznaje tam przystojnego i bogatego ortopedę, Luisa Fernanda (Mauricio Islas). Obojga natychmiast trafia strzała amora. Paloma nie podejrzewa nawet, że radość  nie będzie trwała długo. Nie dość, że odkładane pieniądze wykradnie okrutny właściciel cyrku Sandor (zamieszany w śmierć Estrelii, która wcale nie była przypadkiem – w tej roli Roberto Ballesteros), to jeszcze między młodymi zakochanymi stanie narzeczona Luisa Fernanda, Valeria (Nailea Norvind), – okrutna kobieta zdolna niemal do wszystkiego byle tylko zatrzymać przy sobie mężczyznę.

W porównaniu do innych seriali latynoamerykańskich, Paloma jest stosunkowo krótka – „ledwie” 90 odcinków. U nas emitowana była na przełomie 1999 i 2000 roku. Każdy odcinek rozpoczyna się utworem Girando en el Tiempo (De „Preciosa”) śpiewanym przez aktorkę grającą Palomę – Irán Castillo.

Antonella (1991) serial argentyński. Jasnowłosa Antonella (Andrea Del Boca) jest bezrobotną, aspirującą aktorką. Dorabia sobie jako klaun Plin-Plin na urodzinowych przyjęciach dla dzieci.W trakcie jednego z nich poznaje przystojnego i majętnego Nicolása (Gustavo Bermúdez), który to zaprasza ją na kolację. Wszystko idzie świetnie do momentu gdy Antonella odkrywa że Nicolás jest szefem i kochankiem siostry dziewczyny – Natalii.  Gdy Natalia zostaje znaleziona martwa, za przyczynę śmierci zostaje podane samobójstwo. Antonella w to nie wierzy i zaczyna podejrzewać, że zamordował ją Nicolás. Postanawia więc przeprowadzić własne prywatne śledztwo i zemścić się za śmierć siostry. Nie będzie to jednak takie łatwe gdyż nie będzie w stanie długo opierać się urokowi amanta i na drodze do zemsty stanie potężna przeszkoda – miłość. 

Antonella to jedna z pierwszych telenowel emitowanych w naszym kraju, a także jedna z popularniejszych. Ta opowieść skradła serca widzów dzięki dużej dawce humoru, ciekawym intrygom, a sukces zawdzięcza przede wszystkim uroczej głównej bohaterce, w którą wcieliła się obecnie już 52 letnia aktorka Andrea Del Boca. To właśnie ona śpiewa piosenkę z intro Para este amor. Głównym czarnym charakterem serialu była podstępna Miranda (Virginia Innocenti). Zostało nakręconych 165 odcinków.

Rosalinda (1999) telenowela meksykańska. 20 lat przed właściwym czasem akcji Soledad Romero zostaje porwana przez José Fernando Altamirano, człowieka majętnego i wpływowego. Kiedy jego szwagier Alfredo del Castillo dowiaduje się o tym co zaszło, rusza za nimi w pościg. Niestety dochodzi do strzelaniny w wyniku której porywacz ginie. To Alfredo zabija lecz Soledad postanawia wziąć całą winę na siebie. Kobieta zostaje skazana na 25 lat więzienia. Będąc już w areszcie rodzi córkę, której daje na imię Rosalinda (Piękna Róża). Nie mając wyboru oddaje dziecko swojej siostrze Dolores. Ta zgadza się przygarnąć dziewczynkę i wychować jak własną córkę nie wyjawiając prawdy nikomu. Od tych zdarzeń mija dokładnie 20 lat. Dorosła już Rosalinda (w tej roli Thalía) podejmuje pracę w kwiaciarni. Nie wie nic o swojej przeszłości i zakochuje się w Fernando José Altamirano del Castillo (Fernando Carrillo). Przystojny młody mężczyzna jest synem człowieka, który 20 lat wcześniej porwał Soledad i przez którego kobieta wiele wycierpiała . Oboje z Rosalindą pragną wziąć ślub. Gdy Dolores umiera, matka dziewczyny zostaje wypuszczona przedterminowo z więzienia. Pragnie poznać swoją córkę, ale przedstawia się całej rodzinie jako ciocia Martha, która wraca z długiego pobytu za granicą. Ze wszystkich sił próbuje nie dopuścić do ślubu Rosalindy z synem człowieka przez którego odsiedziała 20 lat w więzieniu. Sprawy komplikuje fakt, że matka przyszłego pana młodego, Valeria (Lupita Ferrer) wpajała przez lata synowi nienawiść do Soledad – za rzekome zabójstwo. Wygląda na to, że długo skrywany sekret matki Rosalindy już niedługo może wyjść na jaw, gdyż sprawą zainteresuje się prywatny detektyw wynajęty przez Valerię, która zaczyna się domyślać, że z daleką ciotką jest coś nie tak.

Rosalinda składa się z ledwie 80 odcinków i emitowana była u nas w roku meksykańskiej premiery czyli w 1999. Strzałem w dziesiątkę okazało się być zaangażowanie do głównej roli sławnej aktorki i piosenkarki Thalíi (wydała 14 albumów). Piękna Meksykanka podbiła serca widzów, a telenowele z jej udziałem ( Rosalinda, Marimar i Maria z przedmieścia) były swego czasu bardzo popularne. Thalía zaśpiewała także piosenkę Rosalinda, którą słyszymy w intro serialu.

Posłaniec szczęścia (El niño que vino del mar 1999) telenowela meksykańska. Felipín (Imanol Landeta) to 10 letni chłopiec, który wraz z mamą Magdaleną de la Soledad (Yadhira Carrillo) wyrusza w rejs, aby poznać swojego ojca, majętnego hrabiego Alfonsa. Niestety rozpętuje się sztorm i ich statek tonie. Chłopiec zostaje wyrzucony na brzeg. Znajduje go młoda kobieta Nisa (Natalia Esperón) mieszkająca przy plaży. Niedługo potem dowiaduje się, że matka Felipína nie żyje. Nie wie jednak, że Magdalena cudem ocalała z katastrofy i na wskutek przeżyć straciła pamięć. Wystraszona błąka się po ulicach miasteczka. Pech chce, że  spotyka Albertę (Patricia Reyes Spíndola), która okazuje się mieć złe zamiary. Kobieta zabiera nieświadomą dziewczynę do swojego domu i tam zamyka. Gdy dowiaduje się, że to tak naprawdę żona bogacza,traktuje Magdalenę jak niewolnicę ograniczając kontakt ze światem zewnętrznym. Co gorsza wykorzystując stan kobiety wmawiając jej, że popełniła morderstwo i nie ma po co wychodzić z domu i szukać współczucia u ludzi. Tymczasem ciężko chory Alfonso umiera, nie poznając nawet swego syna, który mieszka u Nisy i zaprzyjaźnia się z miejscowymi dziećmi niczego nie pamiętając. Przed śmiercią zapisuje mu jednak cały majątek mając nadzieję, że syn otrzyma to, co mu się należy. Pod nieobecność chłopca majątkiem zarządza Eduardo (Enrique Ibañez). Gdy w wyniku pewnych zdarzeń Felipín i Nisa zamieszkują na hacjendzie Alfonsa, dziewczyna zakochuje się w Eduardzie. W tym samym czasie na nieszczęście podłej Alberty Magdalena powoli zaczyna odzyskiwać pamięć i nic nie będzie już takie samo jak przedtem.

Dziki księżyc (Luna Salvaje 2000-2001)  ta argentyńska telenowela podjęła temat surogatek. Ale od początku. Leticia Flores de Guelar (Millie Stegmann) i Gonzalo Guelar (Gabriel Corrado) są małżeństwem. Z pozoru niczego nie brakuje im do szczęścia. Mieszkają w wielkiej, luksusowej willi w Buenos Aires w samym sercu Argentyny wraz z ojcem Leticii, Gerardem oraz służbą, wśród której ważne miejsce zajmuje pokojówka Trini traktowana niemal jak członek familii. Senior rodu jest właścicielem przynoszącej ogromne zyski firmy odzieżowej, jego córka sprawuje nad nią prezesurę. Gonzalo jest zaś architektem. Największym strapieniem pary jest brak potomka. Pomimo długotrwałych starań i podjęcia leczenia, nie udaje się Leticii zajść w wymarzoną ciążę. Ich adoptowany syn Matias zginął w wypadku samochodowym kiedy prowadziła Leticia. Sytuacja oddala od siebie małżonków. Kobieta wie, że tylko dziecko pomogłoby jej zatrzymać przy sobie męża. Zdesperowana, postanawia zatrudnić kobietę, która urodzi jej i Gonzalo syna. Wybór pada na młodą Marię (Carina Zampini), która odpowiada na ogłoszenie myśląc, że praca dotyczy sprzątania. Dziewczyna pochodzi z ubogiej rodziny, potrzebuje pieniędzy na leczenie ciężko chorego młodszego brata Diego. Chłopak ma zaledwie 12 lat. Maria ma męża, ale Juan jest alkoholikiem i awanturnikiem, który często stosuje wobec niej przemoc. Gdy dowiaduje się prawdziwego znaczenia oferty o pracę odmawia. Zmienia jednak zdanie gdy zaczyna upatrywać szansę na leczenie brata i ucieczkę od brutalnego małżonka. Maria zgadza się urodzić dziecko Gonzalo. Cała trójka nie podejrzewa nawet, że niewinny trójkąt się skomplikuje, a Maria i Gonzalo zakochają się w sobie i zapragną wspólnie wychować synka. Tracąc grunt pod nogami Leticia zaczyna udawać ciążę i kiedy zbliża się rzeczywisty poród Marii symuluje skurcze. Wraz ze znajomym skorumpowanym lekarzem wykrada dziecko Marii, a dziewczynie ten sam doktor oznajmia, że dziecko nie przeżyło. Choć trudno w to uwierzyć to nie koniec intryg niebezpiecznej Leticii i Maria i Gonzalo jeszcze wiele wycierpią zanim będzie im dane być razem i tworzyć szczęśliwą rodzinę.

Telenowela Dziki księżyc liczy sobie 151 odcinków. W Polsce została wyemitowana na przełomie lat 2000, 2001 i 2002. Piosenkę Luna salvaje otwierającą każdy odcinek śpiewa Pablo Granados. Na ścieżce dźwiękowej serialu znalazły się ponadto ówcześnie popularne światowe przeboje – m.in. U2 Beautiful Day, Ricky Martin & Meja Private Emotion, Santana & The Product G&B Maria Maria, Modjo Lady (Hear Me Tonight), Bon Jovi It’s My Life, Robbie Williams She’s the One, a nawet Cinema Paradiso w wersji Josha Groban. Playlista robi wrażenie. Nostalgia!

Luz Maria (1998) To jedna z najbardziej znanych i lubianych peruwiańskich telenowel. Akcja „Luz Marii” dzieje się u schyłku XIX wieku, a dokładnie w 1894 roku. Przypadkowe spotkanie w górskiej wiosce przystojnego Gustavo Gonzálveza (Christian Meier) i pięknej dziewczyny nie kończy się dobrze. Bezwstydny panicz podgląda Luz Marię (Angie Cepeda) w rzecznej kąpieli. Ona postanawia go ukarać obrzucając kamieniami i szczując psem pokazując jednocześnie swój ognisty temperament. Życie nie rozpieszcza naszej bohaterki. Lucecicta (zdrobnienie od imienia Luz Maria) jest ubogą młodą kobietą, której umiera matka. Zostaje sama na świecie i zmuszona jest podjąć pracę jako służąca w domu rodziny Mendoza. Okazuje się, że mieszka tam spotkany niedawno Gustavo żonaty z rozpieszczoną panienką Angeliną (Rosalinda Serfaty). Gustavo tak naprawdę nie kocha już żony. Nie opuszcza jej z litości,  ponieważ dziewczyna przykuta jest do wózka inwalidzkiego. Nie wie, że to wszystko jest farsą. Angelina może chodzić, a wszystko to jest misternie uknutą intrygą by utrzymać męża przy sobie. Między Lucecitą i Gustavo iskrzy. Nie są w stanie już dłużej się powstrzymywać i zachowywać pozorów. Angelina szczerze nienawidzi nowej służącej, a wtóruje w tym jej matka, wyniosła i chłodna Graciela. Jakby tego było mało, wychodzi na jaw skandal – pan domu, Miguel Mendoza okazuje się być ojcem Luz Marii i decyduje się uznać ją jako córkę. To coraz bardziej nie podoba się Angelinie i Gracieli. Jeśli myślicie, że nic już nie stoi na przeszkodzie związku Gustavo z Lucecitą to niestety jesteście w błędzie. Po wspólnej upojnej nocy dziewczyna zachodzi w ciążę i mężczyzna podejmuje ostateczną decyzję – rozwiedzie się. Kochankowie nie zdają sobie sprawy, że wkrótce na wskutek podłych działań Angeliny Gustavo będzie miał poważny wypadek. Ona sama poniesie śmierć. Teraz na scenę wejdzie epizodyczna, z pozoru nieważna postać – Mirtha (Mariela Alcalá). Była pielęgniarka w domu Mendoza dowiedziawszy się o amnezji Gustavo i o tym, że Luz Maria zdążyła już wydać na świat córeczkę wykorzystuje sytuację i porywa mężczyznę i dziecko. Kierowana obsesyjną miłością ukryje ich przed całym światem. Odtąd nasza główna bohaterka nie ustanie w poszukiwaniach rodziny i osoby, która pozbawiła jej nie tylko mężczyzny jej życia, ale także upragnionego dziecka, którego nie zdążyła nawet poznać.

Luz Maria jest telenowelą kostiumową trwającą 176 odcinków. Zadbano nie tylko o piękne stroje z epoki, bogatą scenografię i fryzury, ale także o ścieżkę dźwiękową. W serialu usłyszymy znanych kompozytorów – Fryderyka Chopina (Etiude in C minor), Jana Sebastiana Bacha (Air) czy Menueta (Luigi Boccherini). Głównym motywem muzycznym jest również utwór instrumentalny – Luz Maria. W serialu także w drugiej wersji z wokalem Gianmarco.

Zbuntowany anioł (Muñeca brava 1998-1999) Tej argentyńskiej telenoweli zdecydowanie należy się miejsce w zestawieniu. Żadna inna nie odniosła chyba takiego sukcesu na świecie. Prawdopodobnie to przez to, że serial wyróżnia się nietuzinkowym poczuciem humoru, ciekawą złożoną osobowością głównej bohaterki – pyskatej, szalonej, pięknej Milagros o dobrym sercu. Jej ukochany Ivo (Facundo Arana) także potrafi pokazać swój charakter. Z pozoru ona i on wcale do siebie nie pasują, kłócąc się o byle co przy każdej napotkanej okazji, stale schodząc się i rozstając. Główną bohaterką tego serialu jest Milagros Esposito (Natalia Oreiro) – nazwana pieszczotliwie Mili albo Cholito. Ta druga ksywka dotyczy jej mało dziewczęcego zachowania. Na co dzień ubiera się jak chłopak i w wyciągniętej bluzie po godzinach kopie piłkę z kolegami. Nocami zaś wymyka się z jedyną przyjaciółką Glorią na dyskotekę. Tam też poznaje Ivo (Facundo Arana). Tym razem ubrana w zmysłowy strój z burzą kasztanowych loków od razu zawraca chłopakowi w głowie. Ich pierwsze spotkanie nie należy jednak do przyjemnych. Całe swoje dzieciństwo dziewczyna spędziła w sierocińcu. Jej matka zmarła zaraz po porodzie. O ojcu nie wie nic, jednak pała do niego nienawiścią za to, że przysporzył jej matce cierpień, a tym samym winny jest jej śmierci  – jak mówi, jeśli tylko go spotka napluje mu w twarz. Matka Milagros pozostawiła jedynie córce medalik z wizerunkiem Matki Boskiej. To wszystko, co pozostało nastolatce po rodzicielce. Kiedy Mili kończy 18 lat musi opuścić przyklasztorny sierociniec i zostaje zatrudniona w bogatej rodzinie Di Carlo jako służąca. Niedługo potem dołącza do niej także Gloria. Tam po początkowej niechęci do krnąbrnej i nieco wulgarnej dziewuchy, opiekunką Milagros staje się matka pana domu, Federica Di Carlo (Arturo Maly) – Angelica. Żywiołowa starsza pani (w tej roli Lydia Lamaison) z czasem mocno przywiązuje się do dziewczyny i zaczyna spędzać z nią coraz więcej czasu. Mili zakochuje się z wzajemnością w Ivo, chłopaku z dyskoteki – jak się okazuje synu swojego pracodawcy, na którego natyka się niemal codziennie. Dochodzi jednak do niej, że młody mężczyzna jest playboyem, w którego życiu przewija się całe mnóstwo pięknych kobiet. Okaże się jednak, że mimo kolejnych romansów nie będzie mógł tak łatwo wybić sobie z głowy myśli o Milagros. Cień na ich miłość położy dawna i głęboko skrywana tajemnica Federico mająca związek z matką Mili. O tym co się stało przed laty wie tylko on i ojciec Manuel – mentor Milagros. Jakby tego było mało matka Ivo, Luisa (Fernanda Mistral) dołoży wszelkich starań by rozdzielić zakochanych. Wtórować jej będzie Andrea (Mariana Arias) nazywana przez Milagros z powodu swojej przesadnej szczupłości i wysokiego wzrostu Tyczką. Kobieta była jeszcze niedawno kochanką ojca, ale teraz zaczyna ostrzyć pazurki na juniora i nie podda się tak łatwo. Zrobi wszystko by pozbyć się Mili z domu Di Carlo.

Rezydencja Di Carlo zwana La Soledad (Samotność) tętni życiem, a jej mieszkańcy są wyjątkowi. Szofer Rocky zakochany w siostrze Ivo – panience Victorii, wraz z ogrodnikiem Ramonem wpada na szalone pomysły na rozkręcenie biznesu, który uczyniłby z nich bogaczy. Zwariowana służąca Lina obkleja się cała motylkami, a służba i bogacze bawią się wieczorami w tym samym klubie. W tej telenoweli wszystko jest na opak i pewnie za to, pokochali ją widzowie na całym świecie.

Zbuntowany anioł to rekordzista – liczy aż 270 odcinków. Na ścieżkę dźwiękową składają się głównie przeboje Natalii Oreiro z jej debiutanckiej płyty, a więc słynny Cambio dolor (wykorzystany w intro), Me muero de amor czy Vengo del mar. Poza tym usłyszymy tu mieszankę wybuchową – No me arrepiento de este amor Gildy, X Files Theme Marka Snow, La vie en rose Edith Piaf, The Sheltering Sky Ryuichi Sakamoto czy Gotham City R.Kelly’ego. Duet Oreiro i Arana spotkał się na planie jeszcze kilka razy grając kochanków w kolejnych telenowelach. Żadna jednak nie zdobyła takiej popularności jak Zbuntowany anioł z 1998 roku.

Młodzieńcza miłość (EnAmorArte 2001) to ostatnia pozycja w zestawieniu, tak jak wiele innych na tej liście została nakręcona w Argentynie. Serial Młodzieńcza miłość był jedną z pierwszych telenowel poświęconych głównie życiu nastolatków dopiero wkraczających w dorosłość. Podobał się więc głównie młodzieży, która mogła identyfikować się z postaciami. Pierwsze zauroczenie, pierwsza prawdziwa miłość, podejmowanie wyborów co do drogi życiowej. Z tym wszystkim muszą się zmierzyć główni bohaterowie tej opowieści – Celeste „Cele” Serrano (Celeste Cid) oraz Santiago Ezequiel „Santi” Miguens (Emanuel Ortega). Dzieli ich wiele – status, marzenia, doświadczenie życiowe, a jednak zakochują się w sobie bez pamięci. On po śmierci matki zaniedbał pasję jaką jest muzyka i teraz chce to nadrobić. Po ukończeniu koledżu postanawia wrócić do rodzinnego domu w Buenos Aires, by zamieszkać z ojcem Arturo (Mario Pasik). Ona natomiast w snach marzy o wielkiej karierze jako prima balerina, a studiuje na Akademii Sztuki. Jej życie nie jest jednak łatwe gdyż pochodzi z biednej rodziny, której nie stać na opłaty związane z wykształceniem córki. Celeste pomaga więc ojcu na budowie i dorabia tam finansowo, by wesprzeć rodziców i móc małymi krokami zbliżyć się do realizacji postawionych celów.

Gdy Santiago wraca do domu, ojciec przekazuje mu nowinę – ponownie się ożenił. Jego wybranka na imię ma Marcia (María Fernanda Callejón), ale nie ma dobrych zamiarów. Zamierza pozbyć się Santiago uważając pasierba za przeszkodę w realizacji własnych planów.

Telenowela Młodzieńcza miłość składa się ze 130 odcinków. W serialu usłyszymy wiele piosenek, a wśród nich zaśpiewane przez odtwórcę jednej z głównych ról, Emanuela Ortega (m.in. Que sera de mi, Dime, A donde te vas czy Amantes Amigos). Oprócz tego jest tu także znany wokalista Manu Chao i Clandestino oraz Me Gustas Tú. Utwór Enamorarte otwierający każdy odcinek serialu śpiewa wspomniany już Emanuel Ortega czyli serialowy Santiago.